Bölüm 1

Davy sıcak ve garip bir yatakta uyandı. Nerede olduğunu ya da neyin yanlış gittiğini hayal edemiyordu. Orada olmaması gereken bir gıcırtı sesi vardı ve korkmuştu, rüya görüp görmediğinden emin değildi. Onu vuran gerçek, kötü bir rüyadan beterdi. Pat'i, saklanacak en karanlık ve en ıssız yer olan rıhtıma kadar takip ettiğini hatırladı.

​

         Barın dışında toplanan kalabalığın kan için haykırışlarını duyabiliyorlardı. Ne söylendiğini anlayamasalar da çocuklar, Leith'in suyunun karanlığına bakarak yolun diğer tarafında olduklarını biliyorlardı. Okul öncesi günlerden eski arkadaşı Bob, içgüdüsel olarak ne zaman kendi cildini kurtaracağını ve başka birini becereceğini biliyordu - olay yerinden uzun süre önce kaçtığını biliyorlardı.

​

          Davy ve Pat, yarı tökezleyerek kıyının aşağısındaki Arnavut kaldırımlı sokaklarda koştular ve başıboş rıhtım kapılarından geçtiler. Durdular, nefes nefese kaldılar, korku ve coşkunun neden olduğu ani adrenalin patlamasıyla terlediler. Davy, yeni kereste yığınına yaslanıp, at arabasının onu değirmenlere götürmesini beklerken, biraz acı çekiyordu, hâlâ şoktaydı.

​

          Korku şimdi onu ele geçiriyordu; çağlardan beri ilk kez paniğe kapılmaya başlamıştı ve keresteden gelen kokular aşırı güçlüydü ve öğürmesine neden oluyordu. Sağlam elini, henüz kurumakta olan kerestenin özüyle hemen kaplanmış olan ahşabın üzerine koydu. Küçük şeylerin onu hala rahatsız edebilmesi komikti. O zaman Pat onu yırtık gömleğinin yakasından tuttu ve yüzüne sert bir tokat atmaya başladı. Davy misilleme yapmak üzereyken kendine geldi. Artık Pat'in ona söylemeye çalıştığı şeyi duyabiliyordu.

​

          "Seni buradan sağ salim çıkarmamız gerek Davy oğlum ve şu anda düşünebildiğim tek yol deniz." Pat'in terleyen yüzü Davy'e çok yakındı. "Beni götürecek olan gemiye seni bindirebilirim, ama tam olarak sana söylediğim şeyi yapmalısın."

       Davy başını salladı, Pat'in ne demek istediğinden ya da az önce olanların imalarından gerçekten emin değildi. O piçi öldürdüm, Tazz, Davy yavaş yavaş fark etti ve bunu hak etmiş olsa da yargıç olayları bu şekilde görmezdi. Yetkililer onu yakalamayı başarırsa Davy asılırdı. Bu ani bilgiyle Davy, kereste yığınını batırdığını hissetti.

​

          "Şimdi ne yapacağım Pat," diye patladı. "Sanırım piçi öldürdüm."

​

          Pat bir kez daha, tek umudunun İskoçya'dan siktir olup gitmek olduğunu, mümkün olduğu kadar hızlı ve uzağa gitmek olduğunu söyledi. Davy'yi yarı sürükleyerek yakaladı ve soğuk bir sesle hareket etmesini emretti.

​

      Rıhtımın rıhtımlarından birini oluşturan Arnavut kaldırımlı yolun loş ışığına geri dönmeye cesaret ettiler ve karanlık iç kısma doğru ilerlediler. Şimdiye kadar Davy, bıçak yarasından kan kaybından yarı baygındı. Bir bıçağın içeri girmesinin nasıl bir şey olduğunu bir başkasına açıklayamayacağı hiçbir şey yoktu. Yarı ışıkta beliren ve sonra Pat tarafından iskeleye çekilen bir geminin biçiminin yalnızca yarısı kadar farkındaydı. .

​

Pat'in gemide biriyle konuştuğunu hayal meyal hatırlıyordu ama emin olamıyordu... hepsi bir kabus gibi görünüyordu. Birazdan uyanacağından emindi; Yataktan fırlamanın, tersanede başka bir günün aşısı için hazırlanmanın zamanı gelmişti.

​

​